Praca z uczniem na zajęciach logopedycznych zależy w dużym stopniu od rodzaju zaburzeń i ich złożoności. W przypadku uczniów z autyzmem, którzy nie komunikują się werbalnie, wykorzystywane są obrazki PCS, komunikatory mowy, system Mówik i tablice ułatwionej komunikacji oraz ramowe tablice dnia codziennego. W pracy logopedycznej dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną, stymulacja mowy odwołuje się do stymulacji całego ciała: dużej i małej motoryki. W związku z tym prowadzone są liczne ćwiczenia logorytmiczne.W sferze komunikacyjnej ważne jest prawidłowe funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego, oddechowego, fonacyjnego i słuchowego, stosowanie cech prozodycznych mowy: rytm, melodia, akcent, intonacja. Ćwiczenia mają więc na celu poprawę wyrazistości gramatycznej, rozwijanie zasobu słów i pojęć w mowie czynnej i biernej, ułatwienie komunikacji z otoczeniem.
Głównym celem gimnastyki korekcyjnej jest:
- działanie profilaktyczne,
- eliminowanie lub zapobieganie pogłębianiu się wad postawy,
- korygowanie zaburzeń w statyce ciała i doprowadzanie w miarę możliwości do stanu prawidłowego,
- doprowadzanie do stanu sprawności fizycznej ucznia do stanu uznawanego za prawidłowy.
Realizujemy te cele:
- wyrabiając nawyk prawidłowej postawy,
- wzmacniając mięśnie posturalne,
- stosując profilaktykę wad kończyn dolnych,
Każdy z uczniów potrzebujący zajęć korekcyjnych klasyfikowany jest do odpowiednich grup. Zajęcia gimnastyki korekcyjnej prowadzą specjaliści po za zapoznaniu się z kartami zdrowia oraz diagnozą lekarza ortopedy.
REWALIDACJA
Rewalidacja jest procesem dydaktyczno – wychowawczo – terapeutycznym z zaplanowanymi celami dostosowanymi indywidualnie dla każdego ucznia. Głównym celem oddziaływań rewalidacyjnych jest stymulowanie tych właściwości intelektualnych i osobowościowych ucznia, które umożliwiają mu pełne uczestnictwo w codziennym życiu. Istotne jest więc stawianie na atuty, mocne strony ucznia oraz szukanie tego, co w nim jest najlepsze. Zajęcia rewalidacyjne mają charakter terapeutyczny, usprawniający i korekcyjny.
Prowadzone są w celu:
- rozwijania mowy i umiejętności komunikowania się;
- usprawniania sensorycznego oraz integracji czynności zmysłowo-nerwowych: rozwijania percepcji wzrokowej i spostrzegania, rozwijania percepcji słuchowej (ze szczególnym uwzględnieniem słuchu fonemowego i percepcji dźwięków mowy);
- rozwijania koordynacji wzrokowo-ruchowej i wzrokowo-słuchowo-ruchowej;
- rozwijania sprawności manualnej;
- ćwiczenia koncentracji uwagi;
- rozwijania myślenia;
- korygowania niepożądanych zachowań;
- wspierania w nabywaniu umiejętności czytania, pisania, liczenia;
- rozwijania sprawności psychofizycznej;
- rozwijania zainteresowań;
- wspomagania samodzielności osobistej i społecznej;
- przygotowania do radzenia sobie w sytuacjach nowych i trudnych.
Terapia Integracji Sensorycznej (w zależności od potrzeb dziecka) obejmuje integracje podstawowych reakcji postruktralnych, integrację obu stron ciała, stymuluje rozwój reakcji równoważnych, praksji, orientacji przestrzennej i lateralizacji, czucia powierzchniowego i głębokiego. Wpływa na sprawność w zakresie dużej i małej sensoryki, koncentrację uwagi, zdolności wzrokowe i słuchowe, poprawia funkcjonowanie emocjonalne, samoświadomość i samoocenę.
Terapia SI jest dla dziecka zazwyczaj przyjemnością i często nosi miano tzw. „naukowej zabawy”.
W przyjaznym otoczeniu dziecko pod okiem terapeuty uczy się w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne.
W zależności od stopnia i nasilenia zaburzeń SI oraz postępów osiąganych przez dziecko, zajęcia terapeutyczne odbywają się 1- 2 razy w tygodniu i trwają około jednej godziny